BULMACAİsteme benden bir şey, bu bir alın yazıdır ; Dağlara seslendiğim, bir aşık avazıdır... Bulamadım seçimde, kaç yol varsa içimde, Sana gelen yollara, düştüm, çapraz biçimde. Görmek ister miydim ban, şu perişan halimi ; Hangi dil anlar acep, gönlünün ahvalini ? Sanmam; olmaz böyle şey, suya yazılı her şey, Saz, ne kadar anlar ki ! Neler söylemekte ney ? İçimde ki inilti, çözemediğim rumuz ; Rumuzun ta kendisi, değil midir ruhumuz?. Say dediler Mecnun’a, Leyla’nın saçlarını , Bana savur diyorsun, onca dağın karını. Biliyorsun kapına, geldim elsiz, ayaksız , Ninnilerim gönlümü, dayaksız ve duvaksız. Onca arsız rüzgara, tarattım saçlarımı , Hiç karayı görmeden, kestin kulaçlarımı ! Veda mektuplarına, kan sızıyor kalemim , Gönlümüze ne yapsın, mücerret aklıselim ? Karlarla olsun bari, gel, ak çıkar yüzümü, Eğil ey gönül dağım, dinle artık sözümü! Ezbere okuyorken, günübirlik hayatı, Yarıyor orta yerden, bu son geçen fay hattı ! Bir tarafa ben düştüm, öbür yana benliğim , Gönlümün aklı kaçık, bitmiyor deliliğim... Bakma penceremize, hep böyle üzeceksen , Madem deli değilsin, gel, sen çöz çözeceksen !... Hayrettin YAZICI |