bir erkek günlüğü




belli belirsiz rüzgarın altında
yarım ağız aşk sözleri vardı
kaç parmak gezdi vücudun sınırında
kaç
kadın sureti alıp kaçtı can sesini
dilsizdi hali kayıp gitti




öldü
azrail ziyarete hazırdı artık
kefene sarıldı üryan bedeni
ilk defa beyaz asildi o görmedi
sormadı asla neden diye ömrün de
gidiş tek çareydi belki ona göre




kopuk sayfaları
nokta virgüle küstü satırların da
selam ederken ecel trenin son vagonuna
içi boşaldı
ağlamadı asla kavuşurken ruhu semaya




siyah ve
beyaz
bulutlar sustu alırken toprak içine
bir dost saydı gök yüzünü
çirkef suretler arasında tek has nefesti
not düşün hadi
ölüm tarihi kaybolmasın onun gibi........