yaşam bir kalıpta saklı
devrik hikayeler süslüyor duvarını
kırmak an meselesi
yalnız korkuyor insan ağırlığını taşımaktan
o yüzden kaçıyor alabildiğince uzaklara



hadi geri getir maziyi kolay sanki
güzel günlerin oldu elbet
ya da
kötü bir sis içine çekti
evet gördüm
kimi zaman puslu olsada
sol tarafın acısı ölüm kadar vurdu seni
sonsuz bir felç çöktü vücuduna
kalkmak istedin koşmak veya
yalnız
her soluk hesap ettiğin dünya için zayıftı
aynı yolun sonu gibi



çevren yas misali susuyor
yabancı hepsi
soru dolu bakışlar bedenin kölesi
sebep neydi peki?
tek suçlu gizlendiğin köşemi
yok belki de ruhun hezimeti



ey ahali
mevsim türküleri çalın bana
ezgisi baharın efsunu
kışın ayazı kadar keskin olsun her defasında
mesela
kaçak gölgem ceset vari gömülsün toprağa
ben benden ırak değilde
kavuşsun artık küs kaldığı öz ruhuna......