ana kucağı namesi




söz ver bana anne
bu gece uzanacaksın yanıma
özlem azat olsun
sen varol şakağımda usulca
kurak terin ayaza bulansın ilk defa
yazdığın her kelam adına
söz ver bana anne
bu gün
konuk ol haneme gitme bir daha



doğuş



kasım sabahı kar altında şehir
bir hastane odasında dolanıyor sesim
yok denecek kadar öksüzüm
sütüm kesik
kokun eksik
al beni kucağına hadi
inan düşman değilim
sadece üryan bir bedenim



olgun yasak elma



kolay oldu belki gidişin
ya
içinde ki susmayan sesim
ölüm kadar acımı?
anılar yok
ilk yaşım kutlanmadı
neden diye sormayın
benim ki bir garibin romanı




vedalar yalnız değil
ecelin son randevusu gibi.........