MÜEBBET..."YAZ KIZIM" dedi hakim,masaya vurarak. Karar; MÜEBBET... Genç kadın yığılıverdi oracığa, Hiç itiraz etmedi,edemedi karara. Edecek gücü de yoktu ki zaten, Boyun eğdi kaderine hemen... Birini çok sevmenin bedeli miydi bu MÜEBBET ? Genç kadının yüreğini, demir parmaklıklar ardına koydular. Yetmedi , Hücre hapsi verdiler. O da yetmedi, Prangalar vurdular... Günler geçmek bilmiyordu, Gecelerse bir ızdırap. Aylar ayları,yıllar yılları kovaladı. Böyle, ne kadar zaman geçti, Artık kendi de saymıyordu... Bazen, bir kuş olup uçmak istiyordu, Ardında bırakıp herşeyi, Özgürce,özgürlüğe... Bilmediği bir yerlere, Bilmediği bir sevgiliyle, Düşlediği bir hayata... Ama... Ama, ya yine incinirse? Ya,üzeri kabuk bağlamış yaraları, Yine açılırsa,en derinden? Öncesi yok,sonrası yoktu artık. Var olan sadece vurulmuş prangalar...Ve MÜEBBET... -----------mavideydisevgi----------- |
Bilmediği bir yerlere,
Bilmediği bir sevgiliyle,
Düşlediği bir hayata...
Ama...
Ama, ya yine incinirse?
Ya,üzeri kabuk bağlamış yaraları,
Yine açılırsa,en derinden?
Öncesi yok,sonrası yoktu artık.
Var olan sadece vurulmuş prangalar...Ve MÜEBBET...
duygulara engel olmak mümkün de yürekler birbaşka mahkum edilir..şiirlerde..sözlerde..özlemlerde ve hasretlerde..
müebbet duygusu tekrarlanan acılar kabusudur engüzel günde bile..!
hüzün şiirleri çok sırlı..çok acılı da olsa ibretlik öğreticiliği var.yaşayanlardan yaşamayanlara ve yaşayacakalara hayat adına..!tecrübe adına..
sevgisaygı