Adını arıyordu
Adını arıyordu karanlık bir perde,
Ağaçları kuru; İnsanları ölü; Kış acısında sonbahar fonu. Adını arıyordu kara kalem çizgilerinde cansız saçlar. Soğuk beyaz bir rüzgar delip geçiyordu ruhumu. Çamurlara gömülmüş ayaklar ve boynu bükük zaferler. Yılgın bir yığın; Kanları siyah; Adları dram. Kendinden nefret; Kendinden korkak; Kendine düşman. Acı gülüşlerden kanı donduran suskun cığlıklar dağları yıkan Sırtlanlar yığını; Kuru, kara, nefret bir kalabalık işte! Düşman bize.... |