Sahilime demirliyor rotası şaşmış her kâşif,
Kumu dingin saatlerim, murçluyor taş takvimleri...
Yanaklarım paslı zincir, düşkün şakaklarım lif lif;
Menzilimi dizginliyor, göğsünde sızdığım bedel!
Âyinlere gömülürken gözbebeğimin çeperi,
Beni bir siyâh saklıyor ve bir de Kirli İsabel...


Sakın susma! Seslenişler, terk düşlerime hâledir.
Sakın susma! Seslenişler, bağrı yanık bir lâledir.
Velvele koparan sesler dârr-ı nârdır, sakın susma;
Düne, bugüne, yarına ay aydınlık meş’âledir!



‘Çık gel’ diyorum içimden, lâtif atlasım dip-bucak;
Hûrufat hükmünde tek harf, şerhliyor tüm mevsimleri...
Kollarım göğe kalkıyor, gamdoğumum kucak kucak
Alnım nâra uğrağında, hayâllerim yaprak gazel...
Baskınlarla yırtılırken âhımın demir siperi,
Beni bir günâh haklıyor ve bir de Kirli İsabel...


Sakın susma; sustuğunda, kandil yazımlar islenir.
Sakın susma; sustuğunda, bulut siner, yer sislenir.
Âhd û misâk dehlizimde zikrim yârdır, sakın susma;
Öpülmemiş dudaklarım, yâr nefesinde hislenir!



Oniki Ocak İkibinon – Gaziantep

Hakan İlhan Kurt