SOĞUĞUN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİSoğuğun düşündürdükleri süslüyor rüzgarın ıslığı bu soğuk günü vınlayıp duruyor öç alıyor sanki şafağın bu sessizliğinde daha çıplağım daha yalnızım benimle konuşan herkese her şeye çok uzağım sevdiğim her şeyi unutuyorum düşlerim siyah denizlerim kurumuş gündüzlerim yok olmuş yuvasından düşen yavru kuşlar gibi ürperen ve ağlayan ruhumu yalnızlık sarmış nerelere gitmeliyim kimlere rastlarım ben beni kim dinler kim anlar ki … mustafa kaya 21.11.2004 / üsküdar |
hasan