KONUŞSAM
Sığ bir umut oluyorsun ömrüme,
kendimde bilediğim. Umutsuzluğun dar geçitlerinden kurtulan kalıntıları ile, dilimde ibaresi bozulmasın diye umuttan şiire dönüşen sözcüklerin Arkamda bırakıyorum, en hızlı bir şekilde geçerek Konuşsam, ağıtlar dizilir yollarıma. Biliyorum,biliyorum! Çığlığım yangına verir en acı yanımı. Asılsız bir ihbardan kanat çırparken güne. silip süpürdü takvimlerden Günsüzlüğüm, Günüm, Saatler hangi hazanın vakitlerini gösterir şimdi? Şimdi, hangi güz ele verir beni? Hangi şarkıların melodileri çalar? Susturulan ömrümün... Nebahat ERKAN 23 Nisan 2009.Balıkesir... |