BEZM-İ MEY
Hasreti yıllara ekledim durdum;
Teselli aradım peymanelerde. Dostluğu aradım, dostla oturdum: Derdimi unuttum meyhanelerde. Doğmuştu gönlüme derin bir merak; Sandım ki hayat bu, budur son durak: Neşeyi mey edip, derdi atarak, Kendimi avuttum meyhanelerde. Boş hayalmiş meğer, benim gördüğüm… Her şey ziyan olmuş, hayat kördüğüm; Düştüğüm girdabı hayra yorduğum: Yılları tükettim meyhanelerde. Bir şey anlamadan gitti gençliğim, Kanatlanıp uçtu, ömür dediğim: Teselli olup ta birde sevdiğim; Sırları uyuttum meyhanelerde. Kısacık ömrümün bitmez çilesi, Hasret bulutları, umut gölgesi. Hep beni anlatır meylerin sesi; Ömrümü yok ettim meyhanelerde. HASAN DEMİRCİ |
Tadı yerinde bu şiirin.Akıcı,uyumlu ve anlamlı.İşte böyle şiiri yazmaktaki amaç birşeyler verebilmek olmalı.Şiiri yazarken önem vermeli.Okuyucu de kovandan bal süzer gibi algılamalı.Sizi tebrik ediyorum.Allah ömrünüze bereket versin de nice güzel günler yaşayarak hayat devam etsin.Sağlıcakla kalın efendim.