Bir Yalnızlığa Adanmış Mısralar
Hatırlarım mazinin sayfalarında geçmişin izlerini
Göz gözü görmez sigara dumanı Ve hafif uyku aralarıydı gecemde Bom boş odada yine yalnızlık kokusu sarmıştı etrafı Dudaklarımın izmaritlerle öpüştüğü sigaralar, hep yarımdı Ve fırtınada kurumuş yaprak gibi savrulup dururdu Mecalsiz bir yanım ve hep yaşlı gözlerim Ve yalnızlık tek yoldaşım Ciğerimi ateşiyle daha fazla yakmasın diye Yüreğimi dökmeye çalışırdım, sayfaların üzerine Göz pınarlarımdan dökülen damla,damla,yaşları akıtıp Acıları,hüzünleri,sensizliği,hasretini yazardım Zemheri gecelerin en sessiz zamanlarında Sonra gözlerim bulanıklaşırdı Hani nefessiz kalır boğulursun dar gelir dört duvar ya Penceremdeki bir yağmur damlasının solgun izine kıvrılıp Hani öyle boynu bükük yığılır kalırdım Hani bitkin düşersin ya Öyle hayatından bıkkınca yatıp uyurdum Buğulu bir pencerede, silinip, yok olmak gibi Uyanırdım yeni günün sabahında Yine aklıma gelen ilk şey olurdun sen yine Bir de hüzün Ki hüzün her yeni gün sahnede Bir yıkımın yaşandığı zamanlardı yokluğun Ve yağmurdu, bütün sensiz günlerimin adı Ve sensiz her gün yağmur yağdı, gökler ağladı Sensiz şehri bir sel aldı kaybettim kendimi İşte o kaybettiğim selde Boğulmuş bir çocuk cese(diy)di yüreğim Yalnız Kimsesiz Çaresiz... Yusuf Türkmen |
Yine aklıma gelen ilk şey olurdun sen yine
Bir de hüzün
Ki hüzün her yeni gün sahnede
Bir yıkımın yaşandığı zamanlardı yokluğun
Ve yağmurdu, bütün sensiz günlerimin adı
Ve sensiz her gün yağmur yağdı, gökler ağladı
Sensiz şehri bir sel aldı kaybettim kendimi
İşte o kaybettiğim selde
Boğulmuş bir çocuk cese(diy)di yüreğim
Yalnız
Kimsesiz
Çaresiz...
harika bi şiir muhteşem diyecek söz bulamadım yüreğinize sağlık ayrıca ibrahim erkalıda çok severim o benim çocukluk sanatçım:) bi anda geçmişe götürdünüz beni