Tır-Tır Böceğim,
rica ederim;
"- Lütfen açarmısın Ağzını.
Konuşursan anlarım dediğini.
Örersen Gözüne Rahatlığın Ağı,
Karanlığı
"Kustuğun Tutsak İplerinle"
Anlayamam seni!"

Bağlama Ömrünü,
Ağ’lama
Elsiz-Kolsuz
Koza’na,
değmez!

"- Del Kabuğunu Umut Kurd’um
Gel, İpeksi Sevdam,
Kozası rahat!
Olusun sonra "Kendi İpin ile Tutsak."

"- İpeğim." diye boğarlar seni kaynar Suda.
Pişe- Pişman
yanarsın.
Lif’ini çekerler Dud’umun Paresi,
İpek ederler,
Çelik Tezgahlarda;
Mekik örüp,
Arşın biçip,
Giysi dikip
Türkü düzerler.

"Perişan oldum Yarim.
İpek Mintan’lı Zalim.
Sen, beni mahfettin,
Allah’da seni Kahretsin!
diye de
Küfr’ederler
üstüne.

Aç Gözünü Tır-Tır Böceğim, aç.
Kaç!
Kanma bu Yalanlara.
Olma Mintan, Mendil, Atkı-Matkı.
"Narin Renkleri farklı,
Gök Kanatlı
Özgür Kelebek!"