insan...
değer gördüğü kadar değer verir
;insan; sevildiği kadar sever. yalnız kaldığı zaman ağlar dertlerine ümitsizliğe kapıldığı zaman boyun büker dünyayı terkettiği zaman mutlu olur ’yalandan’ acıyı tattığı zaman tebessüm eder kalbi ağrıdığı zaman haykırır dili kesik, gözleri kapandığı kadar uyanır lümü hatırladığı kadar yaşar ’unutkan’ sevap işlediği kadar günahkardır ayakları yürüdüğü kadar geriler ’çukurda’ yanakları gamzeleşmediği kadar ağlar insan insanlaştığı zaman terkedilir insanca insansızlıkla doluyken yücelir insanca?... |
Selamlar..