NÛR-U TEVHİTIlgın-1993 Bütün nefislerde bir feryat; Söyler, adımız yokluk, ya Nûr. Rabbimizsin, Rahiymsin, sen, sen. Be’de bir noktadır bu evren. Rab kulundan razı, kul Rab’den Hayret yok oldu, geldi huzur. Var olan, Hayyul Kayyum’sun sen. Hay hâkk, gören sen, görünen sen. Mahluk yokluk gömleği giymiş. Külli renkler yeşil tek bir nûr. Nûrun tamamı sensin, sen, sen. Nûrdandır gören ve görünen. Tevhit idrâkin mümtehâsı. Akıl orda yanar yok olur. Birleşirken elimle elim; Bismillahirrahmânirrahiym. Ben ben’i alır ben’in içine, Gayri ben yok,’nûrun âlâ nûr’ Kün deyince oluşur evren, Tespihim ben’de sen, sen de sen |
Akıl orda yanar yok olur.
Birleşirken elimle elim;
Bismillahirrahmânirrahiym.
Sayın Ali bey sadece kutluyorum şiirinizi....
Diyecek başka ne olabilir şimdi
Desin gönlümüz her dem NÛR-U TEVHİT ,i.
Saygı sevgi ve selamlarım ile...