SEVGİNİN ÖZÜYaşanmış asırların sene-i devriyesinde Dervişlerin kerameti tükenmiş midir.? Binlerce inanış felsefesinden Söylenen türküler kalmışsa günümüze Kabahati yok hırkanın Asa ne yapsın.? Diyar diyar gezerek bir muhacir derviş Son noktayı ne güzel koymuş Yunus sevgi demiş Sevgiye kurban etmiş özünü… Gerekçesi sevgiyi tüketmektir savaşların Taze ölülerin soğuk etlerinden beslenir İskeletler Nemrut’un ateşinde kin varsa Sevgi İbrahim’in işidir bilirim… Her zaman balık olmuyor odunlar Ve yanmadan koklanmıyor gül Yaratan sevgiye vermiş özünü… Ne çok öldürmüştür insanoğlu Yakıp yıkarken Kasıp kavururken dünyayı Benliğe işlememiştir kurşunu Ezerken börtü böceği Koparırken gülü çiçeği Bencilliği kesmemiştir bıçağı Büyük kıyımlar,vahşi katliamlar Egosunda sahip olma duygusuymuş ruhun Öyle olmasaydı eğer Görülmez miydi bir ölünün gözlerinde Sevginin yüreklere düşen tütsüsü? Artık bırakmalı hırsları olduğu yerde Söküp almalı fil karnından çadırları Yaralı yanlarımızla Bir karınca döşüne yaslanmalı Yaşamak küçük, Sevinci dağlarca büyük olmalı hayatın Çınar ağacı kadar uzun ve yaşlı İpek böceği kadar kısa yaşasak da hayatı Bir gayesi olmalı nefes almanın Bir nefese sığan Hissettiklerimizdir zaman Yaratan böyle yazmış işin özünü…. |
ve
bir gayesi olmalı nefes almanın
bir de aldığın nefesi huzurla verebildiğin anda olmalısın ki "yaşıyorum işte ben" diyebilmelisin...
yeniden
aynı tonda
sevgiyle...