Yansam da ana gibi yanamam
Ah! Be anam
Yansam da ana gibi yanamam bilirim Bilmediğim Beş-altı belki sekiz ana Hangi taşı basacak Evlat diye bağrına Beş-altı belki sekiz sönen ocak Oğul senin yerin nasıl dolacak Hangi bayrak hüzünlenmeden Üstünde dalgalanacak Sazak’ta hava dumanlı Sis kaplamış her yanı Nasıl ayırt edebilirsin ki bu pusta Dostu düşmanı Kalleş bir pusu Yağan kurşunlar Beş-altı belki sekiz can Yetmedi mi ödenen bedel Kelkit çayı bile kan akıyor kan Ne zaman gezecektik demokratik bir ülkede Göğsümüzü gere gere Ne zaman Yüreklere sevgi yerine yangın düşmüş Sönecek türden değil Bak ana kuzularına Cansız bedenleri yerde yatıyor Cansız, masum, çok üşümüş Hangi göz yaşı Hangi feryat geri getirebilir gidenleri Hangi insan evladı sıkabilir Can taşıyan bedenlere Böyle iğrenç mermileri Ah! Be anam Yansam da ana gibi yanamam Göğsümde şiddetli bir ağrıdır yutkunduğum Bütün kurşunlar sanki bedenime saplanmış Artık istesem de atamam Atamam… TOPRAK VE BARIŞ’TAN CEMAL EROĞLU |
Yansam da ana gibi yanamam
Göğsümde şiddetli bir ağrıdır yutkunduğum
Bütün kurşunlar sanki bedenime saplanmış
Artık istesem de atamam
Atamam…
.......
"Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte,
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim,
Bir umudum sende,
Anlıyor musun ?
Ahmet Arif"
ana/doloyuz biz....
çok güzel siirinizi okurken bu güzel dizeleri paylasmak istedim.....
yazan yüreginize daima selam olsun efendim....
saygimla
........