Elinin aleviyle uyanan bedenimin iniltilerinde
Doru bir kısrak su içerdi, günahı hiç tanımazdı
Yüreğimin kanatlarına tutunarak sürekli gülerdi
Aşkın dallarından sıçrardı, kanatlanıp uçamazdı.

Dudaklarının kavıyla titreyen içimin dalgalarında
Yaşlı bir çınar üşürdü, sevdikçe aşka dokunamazdı
Ömrünün bekleyişlerine sarılarak geceleri kanardı
Yaprağa sarılan çiy gibiydi, hüzünsüz günü olmazdı.

Sürmeli sızıların yoksulluğu tüterdi toprak damlarda
Coşkulu bir kadın iç çekerdi, uzaktı yollar, gidemezdi
Yağmurlar damlardı şakaklarına, mevsimlere söverdi
Uzanarak gecelerin kahredici yalnızlığına, aşkı yazardı.

Fermanları yırtılmış bir hayatın kirletilmiş destelerinde
Şans kartlarını hışımla karardı, hep kupa kızını düşlerdi
Acıyla barışık hüzzam bekleyişin çürük çatılarına tünerdi
Üşüyen ellerini ceplerine sokarak, dağlardan düze akardı.

İlençli bir yaraydı göğsündeki, başından bulutlar geçerdi
Paslı gönlünde bir ceylan gezerdi, kahredici bir gerçekti
Daldıkça derinlere, mevsimler kurşun olur içinde sekerdi
Vedalardan kırılmış bir sevdaydı, yapayalnızlığına ağlardı.

Selahattin Yetgin