Ceylan gözlerin, gecenin alacasına yeter;
Ay, gözlerinin mahzun alyansına gizlenir.
Nazenin teninde misk-i amber tüter,
Ilgıt ılgıt esen seherde, yar gözlenir;
Metruk bir handa, yokluğun ölümden beter.

Bir şiirsin, dudaklarımda demlenen;
Ayrılık değil mi sadece belimizi büken?
Leyla’sın sen, yıllardır özlenen;
Işığımsın, altın şafaklarda söken;
Melalime dermansın, biçare beklenen.

Başımın tacı, hayatımın tatlı belası,
Edalım, işvelim, nazlım;
Yaşantımın pembe rengi, cilası,
Alınyazım, ahirim, sözlüm;
Zillenen yüreğimin dengi, heyulası!

Lâl dilim senle şakrak, şen;
Allahın lütfu, gözümün bebeğisin.
Lâlem açtıkça bağrım ak, gülşen;
El âdem varsın, ne derse desin;
Mecnunun yaşıyor bak, çöller ruşen.

Yollar uzak, yıllar tuzak olsa da,
Unutmam kartopum, bırakmam seni.
Muhittin’in yaşlanıp, benzi solsa da,
On sekizine girer, bil ki hep yeni;
Şiirlerde yaşarız Haccem, ömür dolsa da.



02.12.2009

Muhittin Alaca