Boğulacak Birazdan Karanlıklar
Kesiyor şehri şah damarından
Kalabalık içinde yalnızlık Ürkek adımlarla geçiyor insanlar Bilsen, kaçı gerçekte kalabalık Koşturuyor sancılı sabahlarda Doğurmak için akşamı Rıhtımlarda unutulmuş ayrılık Mangalda dost bakışlı pişmiyor Sıcak alabalık. Susuyor, bütün yürekler gecede Kalbi duruyor kentin Herkes yarının endişesiyle yatağında Halinden memnun olan yok. Salıyorum düşlerimi birbir Özgürlük takıp kanatlarına Biri düşecek yere kaba bir çocuk, Alıp yolacak tüylerini de. Sancılı babalar taşıyor kaldırımlar Ağlamaklı analar Haylazca gülen çocukları var. Şükretmek için bütün bunlara Bir de inandıkları Allah var. Sandıkları dolduruyor anılar Dalgalanıyor sandallarda su alarak Boğulacak birazdan karanlıklar Yarını bekleyen sabahları var. M.S./2009 KAHRAMANMARAŞ |