ve ben sana en saf yanıyla gelmek isterdim aşkın
Ellerinde doğup büyümek ve gözlerinde büyütmek için
Karanlık bir yanı da varmış doğanın
Yırtıcı hayvanlar gibi saldırgan
ürkek ve çekingen bir sevda
av olur bir anda
Gözlerin, dudaklarınla anlaşır
İç dünyan karışır
sonra da ellerin ve ayakların birbirine dolanır
Aydınlık yanı da vardı oysa
Ah değmeseydi nefesin nefesime!

Ah değmeseydi nefesin nefesime!
ne cennetten kovulurduk ne de şeytan sevinirdi
Gül bahçesi olurdu yeryüzü ve gül kokardı tenimiz
Ah nefesin nefesime değmeseydi
gülün bülbüle ettiği nameler dolaşırdı dillerimizde
hangi yana baksak cennet olurdu
hani yana dönsek Kabe
Kalp sever de ten uzak kalır mı hiç bu sevdadan
O da payına düşeni ister

Ah değmeseydi nefesin nefesime
İsmail’i kesmeyen bıçak kesmedi belki de bizi
Uyurduk belki de sevgimizin mağarasında
yanmazdık belki de İbrahim’i yakmayan ateşte
Eyüp’ün sabrından bir tas da bize düşerdi belki de
Peygamberin sırtını sıvazladığı
Müezza gibi düşer miydik dört ayak üstüne

Ah değmeseydi nefesin nefesime
Musa’nın geçtiği denizden geçer
Hızır’ın huzurunda diz çöker
Lokman’dan öğütler dinlerdik belki de
kızgın bir çöl gibi oysa şimdi yatağım
Hangi nehre dalmak istesem ateşin düşüyor içime
ve ben hangi şehre kaçsam benden önce yüzün geliyor gözlerime
Ah değmeseydi nefesin nefesime!

MS/ Kahramanmaraş