ANA / KADINAyaklarının altındadır cennet anaların / kadınların Adamı adam edendir o, Eğiten, öğreten, anlatan, Sevgiyi damara işleyen sultan, Avuçları cennet kokar, sözleri dua, Bilmez kimse hikâyesini gözünde buhar olup dağları inletir, Saklar daima acısını parçalansa da bağrı, Rahman’dan ecrindir kadına sabrı. Tarlada, bağda, bahçede çalışır, Bir ah etmez gönlü nice kahır taşır, Kurtuluş savaşında mermiyi sırtlanan, Mehmetçik ile omuz omuza savaşandır, Erinin üç adım gerisinde yürüyen, Ömrü erine yol edendir o, Sual olunmaz yüceliğinden bu kutsallığın, Ve cihan âlem tanır zulmün bahta serildiği gerçeği, Peki, hep bilinir mi kadına da ana denildiğini? Görür mü her insanoğlu kör gözüne değdiremediğini? Hayır! Öyle olsa idi, Horlanan, dövülen, itilen, kakılandır o, Doğuda çocuk yaşta üç davar iki öküz karşılığı satılan, Batıda allanıp, pullanıp vitrinde satılan, Erkek evlat doğurmadı diye üzerine kuma getirilen, Kıymet bilinse idi, Gözüm, özüm, sözüm bunları demezdi. Ve haktan bahsedilir hakkın olmadığı yerde, Şimdi soruyorum, Küfre mi emanet ediyoruz geleceği? Can parçalarımıza, evlatlarımıza bunları mı öğretiyoruz? Bu mudur insanlığın yarınlara ödev diye verdiği? Bu mudur dört bir yanda insanlık denileni? Söyleyin şimdi, Ben duymayayım ama vicdanınızla konuşun şimdi... N.C.U ESKİŞEHİR 12 KASIM 2009 |