AN-I SEYYALEEn vakitsizliğimde bulduğumdun sen. Kirli zaman artıklarında, İsin , suya döndüğü yerde. Deniz beklerken beni, Anı durduran bir kokuydun. Tuz beni çağırırdı; Güz seni. ..................... Su değerdi yalnızlığımıza, Yediveren olurdun. Akardı zaman An-ı seyyale; Ve baktığımda yüzüne göğün; Yaşanacak şey çoktur...! Ümit... Şüphesiz daha iyi bir şey yoktur.....! |