...SUSTUM...3
Seneler soldurdu gül benzimi
Karlar yağar da örter izlerimi Kim takar kim tanır dertlerimi Ne şiir vasfedebilir halimi ne nesir, Etmez bu cana teselli tesir Dedim ve sustum.... Tarumar oldu gönül evim Yıkılacak nem kaldı ki, Zehir zemberek kasırgalar, Yıktı savurdu beni... Dilimde tesbih oldu, Bilmezdim ah vah hepsini gördüm... Gülmedi şu bahtım... Usandım cefadan da gelsin ölüm Dedim yine sustum... Şu dünyanın yokuşundan, düzünden Dostum diyenin yalan sözünden, Ne yana vurdumsa bu gönlü; Külhana döndü özüm gülzarımdan... Halim değilsiniz ki; Halden bilesiniz... Bölük bölük gözyaşımı silesiniz.. Dargınmıyım yorgun muyum ? Bende bilemedim dedim, Sustum.... Sevgi kaynağından içtim amma Kaynayıp ta coşamadım ki Ayrılık aman vermedi bu cana Kol açıpta koşamadımki.... Eridi kemiğim iliğim, Gözde değil ki özdedir yaram Ey gönül zalim çöker hicran Uyumaz kanar yürekte yaran Bulurum diyerek bir çareyi, Yarıştın bir müddet; Kavuşanda kalmazmış hiddet, Varılacak nem kaldı dedim, Yine sustum.... An be an gider nur,fer Ey gönül ya sus; Ya da çabuk karar ver... Eller dese de vakit çok er. Aklım fikrim almıyor ki, Yirmi dokuz yıl boşa mı yaşadın? Gün yerinde durmuyor ki.. Üç-beş metre bezdir sonu dedim. Yine sustum..... GÜLTEN TELLİOĞLU - ZONGULDAK |