YALNIZLIĞIN TIRNAKLARI BATIYORŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sessizliğim ve yokluğum armağan olsun
Yanı başındakileri hatırlamaktan aciz olanlara Sesli fonlarda sessiz bir yalnızlık Gideni de belli kalanı da Sus diyorum gönlüme Sus yeter artık Ne yazık ki dinlemiyor beni Hırçın bir rüzgâr düşüyor Her gece peşime Soluksuz kalıyorum koştukça Uçuk bir fer gözlerimin için de Yalnızlığın tırnakları batıyor Kalabalıklar arasındaki Kimsesizliğimin bedenine Dindiremediğim ağır sancılar Her gün takatimden çalıyor Dudağıma kondurduğum Zoraki tebessümle Aydınlatmaya çalışıyorum çehremi Ama nafile İstem dışı akıyor nehirler Ovuşturuyor Akan ırmakları ellerim Yüzümdeki mimikler Gitgide daha çok buruşuyor Her sabah aynaya baktığımda Yalnızlığın kol gezdiği çıkmazlarda Daha da kaybolduğumu fark ediyorum Dön diyorum kendime Israrla Ardına bile bakmaya tenezzül etmiyor Kırgın donuk gözlerim Yüreğim geleceğe dair İdaresinin umut ışığını kısmış Üflesen bir nefese bile Dayanamayacak kadar mecalsiz alevim Tak diyorum koluna yalnızlığınıda Git gidebildiğin kadar uzaklara Nasılsa yokluğunun farkına Varmaz kimseler buralarda İNCİ DENİZ 11 Kasım 2009 Çarşamba 11 :30 |
Yanı başındakileri hatırlamaktan aciz olanlara.
Utansinlar ardina dönüp bakmasinlar artik, yansinlar dövünsünler artik dönüp bakarsam "nagmerdim".
Sevgilerimle güzel kirmizim, sabah sabah vurdun beni onikiden yalnizligi/mla..