SONBAHAR DA VEDA KURŞUNUYLA CAN EVİMDEN VURULDUMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sen gittikten sonra su yerine zehir içti dudağım
Kaç füsûl-ü erbâa geçti Ama sen nerde olduğuna dair Bir haber bile vermedin Enindâr ve eşk-bâr bir hazan bahçesi şimdi gönlüm ve ciğerim Döneceğim der gidenler hani nerdeler Bakışımda oynaşmıyor tebessümler Teslim alırmış yazları zemheriler Sonbahar da sarı kurşunlarla can evimden vuruldum Camıma vuruyor şimdi yalnız yağmurlar Hazan bu sensiz çekilmiyor rüzgârlar Ağlar gibi yere dökülüyor yapraklar Sonbahar da ıslak kurşunlarla gözlerimden vuruldum Yanık yürek ölü ten ardından kalanlar Soldu bak ektiğimiz akça zambaklar Yar durmaz oldu didemden akan yaşlar Sonbahar da hasret kurşunuyla yüreğimden vuruldum Sıvazlamaz oldu yanağımı ılık meltemler İçimi mesken tuttu dinmeyen sızılar Her dem gönül de kapanmaz hesaplar Bir sonbahar sabahı Kâğıda dökülmüş birkaç satır Veda kurşunuyla sinemden vuruldum… 27 EKİM 2009-10-28 Sonbahar şiirleri Didem:F göz.Göz bebeği.göz ucu. Enindâr:F İnleyen enin eden Eşk-bâr:çok ağlayan çok göz yaşı döken Füsûl-ü erbâa:dörtfasıl olan ilkbahar yaz sonbahar kış |
Ben memnunum her gece yalnizligima vuran rüzgardan, yagmurdan, huzurluyum sevgili kirmizim, sakin dert yanma
yalnizlikta güzel huzurlu olunca.
Sevgiyle kal, yüregince olsun hersey.