UMUDUN GARİP KOKUSUŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Hayatın sol yanında bir kadın ağlıyor.
Unutmak umudu köreltmek kolay olsay dı, Ama olmuyor işte! Eğer bunlara gücün varsa Defterimi dürmek için Hadi bir an bile bekleme ... İ.DNZ. Közümden duman sızıyor Yavaş yavaş boğuluyorum Ölümden önce son rötarım artık Derinlerde acım çok derinlerde Dimağımda hep aynı sesin yankısı Yalnızlık sürükleniyor meçhul düşlere Dönüşü olmayan gidişlere Reddetmişim hayatın bütün renklerini Fersiz gözlerim küskün gün doğumlarına şimdi Dudağım bütün söylemlere lâl Bir yerlerde dinmeyen bir sızı Durmadan kanar Yavaş yavaş uzaklaşıyorum kıyıdan açıklara Sığınacak liman mı var ? Ya da boş ver Suların mavisine karış da bitsin ömrüm bana dar Kan rengine çalıyor gözümün akları Kısık bir pencerenin ardından bakıyorum Hızlı seyrine dünyanın Tozu dumana katıyor hatıralar Ruhum daha ne kadar taşır beni bilmiyorum? Gecenin gizemine bırakıyorum kendimi Ansızın çıksan diyorum karşıma Tutunuyorum hayalinin kollarına Gelmeyeceksin ben de biliyorum ama İçimden bir ses Gelecek diyor bir gün mutlaka Senden mahrum günlerim Suya hasret bir toprak bedenim Lacivert bir perde çekerdik hüznün önüne Dolunayı da yakardık tüm evrenin üstüne Kuş tüyü hafifliğinde düşerdik Karanlığın koynundaki kızıl döşeklere Tasviri mümkün değil hayalden öte ben hasretle bekleyip sen özlenirken Umudun garip kokusunu sökemedim küflü kirişlerimden İNCİ DENİZ Kaleme alınış tarihi 2009 Ekim Güzel yorumuyla mısralarıma değer katan sevgili KALİMERA’YA gül yüreklime sonsuz teşekkürlerimle.İyi ki varsın. |
yüreğinize sağlık güzel bir şiir okudum
yazarini kutluyorum selam olsun
saygılar