Bilinmezlikten gelirsin,
Altı üstü yuvarlak bir kozmos işte!
Bana yaşayacaksın burada demişlerdi,
Muhtemelen aynı şeyi sana da sunacaklar…

İyi kötü yaşıyorum ben, sen bilmesende…

Sana anlatmak istediklerim olacak,
Ama sen inan hiç dinleme onları.
Yıllarca hep uyguladım, geldiğim yer bu işte!
(solgun ve ürkek yaşadığım günler çok, bunu bil)

Bize anlatılmayan gerçekler var, hemde çok
Bir şeyini bilmedin mi buraların vay haline;
Her akşam dalından düşen yaprak misali,
Savruluyorum/ eziliyorum/ sonuç yine aynı…

Birçok şey yaşayacaksın/ çoğu hiçbir şeydir aslında,
Sen her şeyin peşinden koşmasını bileceksin.
Gerçi bende olacağım yanında, biri daha olacak,
Adımız var ama sen en çok anne, baba diye sesleneceksin!

Sen yine de en çok anneni sev, bende öyle yaptım çünkü!

Hani o bilinmezlikten gelmiştin ya,
Sonra yine bir bilinmeze doğru yelken açacaksın!
Hiçbirimiz bilmiyoruz, şeklini, neye benzediğini,
Ama bir şeyi çok iyi biliyoruz, başımıza gelecekleri…

Benden söylemesi,
Ha ölürsem seni göremeden,
Ben baban, senin bilinmezliğine ortak olan…



Emre onbey