4
Yorum
0
Beğeni
4,5
Puan
1359
Okunma
can kafesimden bir yolculuktur sana gelişlerim
neşesi, sevgisi ve ışığı gerçek olmayan hayatta
birbirimize samimi olmamız gerekmez mi?..
yüzünün bazı hallerinde bir çam gibi devriliyorum
bazen ise ebabil kanatlarını takıp gökyüzünü turluyorum.
korkak adımlarla yürümeyi bıraktığımdan beri
kalıyorum burada...seninle kalıyorum.
uzakların çağrısıdır pulsuz mektuplar
sevmek kaçanlara göre değil işte anla
gecenin örttüğü perde kalkınca seni görüyorum
elimde değil seni sevmemek
bize ait olan saatler geldiğinde bak nasıl da titriyorum...
ekim gelmiş geçiyor! kış uykusuna dalan gözlerimde sakladığım buğu
beni ısıtan tek şey
sen bir umut deyiver, ben ise can suyum.
ellerim, kollarım
baharın gelişini bekleyen dallar kadar çırılçıplak!..
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz