KANAT KIYAMETİŞimdi her şeyin ömrü yarı Yüzün gibi sapsarı Kulağım da mevsimin tınısı Kanat şakırtısı Yaprak hışırtısı Tabiat seyrediyor kendi ölümünü Kuşlar gagalıyor hüznü Artık zaman çok dardır Belli ki sonbahardır Ay dedenin uzanır soğuk eli Utangaç bir kadındır güneş Yüzü peçeli Kimse bakamaz arkasına Her şeyde bir elveda Et kemikten ayrılır gibi Ağır veda Herkes başında bir bulut taşır Yağdı yağacak Ne kadar yorgundur zaman Ansızın kopar salıncak Kırılır mavi boncuk Yalnızlığa ağlar bir çocuk Ağır kilitler vurulur asırlık kapılara Umutlar başka bahara Perdeler indirilir bir bir Her ev bir kabirdir Yeni bir bahara hazırlanacak Şimdi toprak havadan çok sıcak Kuşlar biteviye gagalarken hüznü Kapadım iki gözümü Ulaşırken uzak iklimlerin daveti Kopar kanat kıyameti Bu hepimizin gurbeti Hayrettin YAZICI |
Kapadım iki gözümü
Ulaşırken uzak iklimlerin daveti
Kopar kanat kıyameti
Bu hepimizin gurbeti
Üstadca bir şiirdi. Güzel bir finaldi. Tıpkı hayatın finali gibi. Tebrikler efendim.