bir zamanlar ustam...
avuçlarının içi derin çizgilerle doluydu
yanılıpta bir fal bakayım dese çingene bacı gölleri,dağları, sessiz feryatları okurdu dağ gibi adamdı bir zamanlar ustam hayat okulunu takdirle bitirmişti sevilen sayılan bir insandı ders bitmez konu insan olunca yiğit adamdı bir zamanlar ustam memleketinin havasını anlatırdı koyunlarını otlattığı meraları dağlar derdi dağlarım aslım gurbet adamıydı bir zamanlar ustam tükenmez iştahı doymak bilmezdi sofrada kurt gibi saldırırdı yemeğe sılam derken türküler yakardı bir cigara çocuk gibi ağlardı bir zamanlar ustam ayrılığa kader dedik en başında kabullendik alın yazısını nasılsa bir rüya ansızın yıkıldı dağlar gibi yiğitçe gurbette çocuk gibi ağlarken ustam uçuk... |