Geç Kalmış ŞiirÖnceleri uzaklarda parlayan yıldızlar gibiydin Işıkların belli belirsiz sandım, Yakından bakmamışım... Bir baş yapıtın aktristiydin Oynadığın her filmin baş rol oyuncusu, Melodramların kraliçesi... Gözünden ne damladıysa onu içti insanlar aylarca Sen ne yaşadıysan biz onu yaşadık sayfalarında. Biriktirdiğin çocuk kahkalarında patladık, Hüzünlerinde kan banyosu yaptık hep birlikte... Sende ulaştı dans tutku kıvrımlarına Sende koyulaştı gecedeki lacivert, Seninle parladı her yıldız ışığından çalıp çalıp Seninle kavrulduk ey kadın, Esmerliğinden bir parça tadıp... Kadınlığın erdemine senin sokaklarında vardım Ve ben şiirin kadın ruhuna üflendiğini İlk kez seninle anladım... Bak avuçlarımda tutuyorum son kalan özgürlüğü, Hadi kalk giyinelim seninle bu büyüyü, Bir başlangıçsa bu başlatanı biz olalım bırak Bırak saçlarında dalgalansın ruhların hükümsüzlüğü... Hangi sesi versem nafile bu kaleme Güçse güç dedin gerisinden banane... Bir kadın çizilecek olsaydı sihirli değneklerle Ben seni çizer kırk yıl doyamadan seyrederdim KYRİE ! Dip not: Ben değil gökyüzü yarattı ışıktan kahramanı. Kelimelerle bile olsa üzerime ışık sıçrattı. Yolum seninle aydınlık Jale... Varlığın varlığıma çok şey kattı... Elif SEZGİN |