ZAFERAladağ’a kar düşende, kıyam’et; Kıyametten ağır gelir bu gurbet ! Özlemim neyedir? Sen gel hesabet; Çıkamadım bu hesabın içinden, İster Maçin’den gel, gel ister Çin’den... Dövülür mü insan her gün tokmakla, Sen çıktın karşıma, söyle ne hakla ! Bir ömür geçer mi el sallamakla ? Bir elimde gelişlerin yarası, Bir elimde dönüşlerin karası... Yarım kalıp, zehir olan aşımı, Göğsüne dayarken ağır başımı, İşte hatırladım ilk gözyaşımı ! Sen istersen aynı yere gelirim; Kaç kuş öldü yüreğimde bilirim. İçimde ölürken her gün kainat, Bir vedaya koptu yeniden inat, Yine göç zamanı, gök kanat kanat; Günahı ne idi, söyle bu kuşun? Ayrılığı anlatıyor bakışın... Gerilir de ansız, tel kopar sazdan! Sağırım, anlamam söylenen sözden; Kimse benim kadar anlamaz, gözden! Oynayınca kirpik, düşünce kaşın; Ortasına düşüyorum savaşın... Bir ömür ödedim, verdiğim söze, Lanet okuyorum, her gelen güze, N’olur artık benle, gelme göz göze! Kesildi dermanım, yok eski feri, Bu kıyamet, gözlerimin zaferi... Hayrettin YAZICI |
güzel şiiriniz için kutlarım bazı kızgınlıklarda olsada şiir güzel olmuş efendim sevgi ve sayğılarım ayrılıyorum sayfanızdan kaleminiz ve güzel yüreğiniz hiç susmasın