Dedem'e!Hani bir yaz günüydü İnsan ölümle ilk karşılaştığında nasıl hisseder bilir misiniz? Kimisi ağlar kimisi bayılır kimisi bilmem ne Mesela sakin olabilir misiniz? Ben oldum! Ya da susabilir misiniz? Ben sustum! Yüreğinden bir parça kopar ya insanın Bana hala kopmamış gibi geliyordu Hala gözlerimin önündeydi dedem Neden yok olsun ki bu beden? neden diyordum? neden ağlıyor bu insanlar? Ağlama anne! Gözlerimin önünde bir insan uyuyor gibi keşke uyansan dedim dedeme onu yıkarlarken içimden keşke uyansan ve şaşırsa herkes gülümsese herkes aniden. sadece bir ses bir kıpırtı! gözlerimin önünde dayım öyle bir halde ki dedim ki kendi kendime ben nasıl bir dünyadayım? öylesine karanlık öylesine şaştım! hala inanamıyordum o ölmedi ölemez diyordum sabahın kaçı ki daha kaç saat oldu bana bakalı kaç gün oldu ki ayrılırken gözleri dolalı şimdi yok mu yani nasıl yani ? nasıl yok! öyle kolay mı kesmek insanın nefesini? öyle kolay mı susturmak sevgi dolu sesini? öyle kolay mı? Kimse teselli etmedi beni biraz kalpsiz gibi gördüler herhalde ağlamayınca ben inanamıyordum ki hala neden ağlıyayım düşünmek dahi istemiyordum bomboştu beynim bomboş kalmıştım o anda... Namazını kıldık! Yürüdük! Mezarlığa geldik! Hiç böyle bir şeye şahit olmamıştım daha önce sakince oturup izledim Sakince! yüreğimin en ücrasına bir yumruk geldi bir anda toprağın ortasına bir kürek indi bir anda Bir çukur açıldı yüreğimin ortasında! Bir insan sesi! Bir dua! Allahım dedim insan giremez bu çukura... Bir insan sesi! Bir dua! Gidemez böyle gözlerimin önünden bir anda Giremez toprağın ortasına... Bir insan sesi! Bir dua! Gözlerimden bir damla yaş gelmemişti boşalıverdi işte o anda! Bir insan sesi! Bir dua! Dedem o toprağın arasına girdi saklandı sanki orada ben gözyaşlarımı sakladım! Bir insan sesi! Bir dua! İşte o anda anladım dedem yoktu artık Ağladım! Bir insan sesi! Bir dua! |