S O N B A H A RHer yanı sonbahar kokusu sarmış Ortalığı aydınlatan güneş artık yakmıyor. Gökyüzünü kaplamış sevdalı bulutlar Durmadan ağlaşıyor, göz yaşlarını akıtıyorlar Sonbahar ağaçları bin-bir renge bürünmüşler. Estikçe hoyrat rüzgarları Tamamlanan ömürler misali, sarı yapraklar Dört biryana savrularak tükeniyorlar. Her kuşluk vaktinde okunan selalar, Biri giderken, bir diğeri hazırlanan, Derken, ertesi gün ikindileri de okunan Bilinmez ki, hangi ünlünün selasıdır bu. Eylüller geçip gider, bitti sanırsın. Arkasından Ekim gelir daha da acımasız, Hüküm infaz eder gibi hüzünleri sıralarlar Bunca acımasız olmak zorundamıdır sonbaharlar. “Kemal Polat / Moda– İst.” |