Bugün yağmurlalar uyandım İstanbul’um da
Yatağımdan çıkmaya korktum bugün
Daha sen yoktun ortalıkta
Ben ise yağan yağmurda seni arıyordum
Sesinin sıcaklığını gözlerinin huzurunu
Sanki düşün her yağmur damlasından korkar oldum
Bana sensizliği anlatıyordu çünkü hepsi…
Dert oldu bu sabah sensiz uyanmam
Her zaman seni beklediğim o küçük koltukta
İki büklüm uyuya dalmışım hayallerine sarılıp
Kaldığımda hala yağmur vardı İstanbul’da
Ve hala sen yoktun daha ortalılarda
Ben neden korkmaya devam ediyorum…

Çok değildi isteğim bir sıcak seste
İçimi ısıtacak bir Günaydın idi.. ama duyamadım
Sen şimdi belki rüyaların en tatlı yerinde
Bir prenses ben ise sana hayran bir gönül…
Tüm mutluluğumu sana vermeye hazırım bugünde
Yağmurun ıslattığı bu güzel şehrin
Ucube bir köşesinden sana seslenerek başlıyorum bu işe


Günaydın….

Daha paylaşacağımız mutluluklarımız var
Bana eşlik eder misin???

Ümit Nebil