KÖYDE HAYAT
Daha şafak vakti horoz ötmeden
Köyde hayat başlar daima erken. Ezan ile uyku faslı son bulur Önce abdest… Sonra namaz kılınır. Bir de içilince sabah çayları Çıkılır iş için evden dışarı. Mevsimle birlikte iş de değişir İşin zorluğunu yaşayan bilir. Gün boyunca yoktur durmak, dinlenmek Helâl kazanç için harcanır emek. Bazen saban ile tohum ekilir Bazen gün boyunca tırpan çekilir. O tırpan ki kolda kuvvet istiyor Horom bükmek en az onun kadar zor. Çobanlık zor iştir köylü olana Yine de bir hoş haz verir insana. Dağ, tepe aşılır sürü peşinde Soğuk su içilir pınar başında. Su değil o, sanki ab-ı hayattır Çiğ sütteki ise başka bir tattır. Kışın yegâne iş hayvan yemlemek Köylü demek, yaz kış çalışan demek. Bahar gelir tarla çayır sulanır İş çıkınca el ayağa dolanır. Çapa yapmak, orak biçmek dahası Değirmenlik başka bir iş sahası. Harman vakti döven süren yorulur Yel çıkınca yaba ile savrulur. Çalı derdi, odun derdi hiç bitmez Ömür biter, köyde asla iş bitmez. Gün sönünce eve yorgun dönülür Önce yemek… Sonra yatsı kılınır. Artık, yorgun beden uyku arzular Erken yatmalı ki yarın çok iş var. Bu yorgunluk verir uykuya hoş bir tat Bir başka güzeldir köydeki hayat! (KIR ÇİÇEĞİ/1998) |