KADERİM
Şu âlemde bir dem olsun gülmedim,
Cümle dert, cefayı verdi kaderim. Hazan gülü gibi attı yerlere Rüzgârla sürüyüp yoldu kaderim. Saçlarıma düştü şimdiden aklar Eller güler oynar, ben de hüzün var Her gün yeni bir dert kapımı çalar Beni can evimden vurdu kaderim. Sitem etsem kimse duymaz sesimi Ben tutarım yine kendi yasımı Zehirle doldurdu nasip tasımı Şerbet niyetine verdi kaderim. Fitne zaman tuttu çile doğurdu Ömür teknesine koydu yoğurdu Ayrılık gönlümü yaktı kavurdu Cehennem hayatım, nardı kaderim. Ümit çiçeklerim soldu solacak Bu gidişin sonu hüsran olacak Gülmek mi? Belki mahşerde ancak Hesap defterimi dürdü kaderim. (KIR ÇİÇEĞİ/1998) |