Sığın! /sus [ Ma ]! / Umut / Sıcak / Soğuk / Toprak /tükeniş / Yakarış...Sığın! Korkularıma sığındım sensizliğimde İçimi acıtan yanlarıma… Dünüme… Kanadı kırık kuşların öttüğü kente… Sus / ma! Sustum! Sensizliğin ilk zifiri karanlığında Titredim ılık rüzgârlarda Yüzüme tokat gibi çarpıyordu, Her defasında ‘’ Sensizlik…’’ Yaralanan dilim miydi? Neden sustum? Acıdıkça yüreğim Koştum sokaklarda Seni aradı hep gözlerim Dilim susarken seni haykırdı yüreğim… Susmayacak bilirim… Umut Gözlerim yıldızlarını kaydırırken düşlerinden Sızılar duyarım ruhumdan… Umut çocuklarını ararım… Sessiz çığlıklarımı duyurabilmek, Karanlığımı seninle yenebilmek için… Umut rüya şehrim… Olmayan varlığım Tükenilmişliğimin son noktası Can dostum… Sıcak / Soğuk / Toprak Çöl sıcağı vardı ya bunaltan… Şimdi kutupların soğuğu hayatı buz yapan… Sen neredesin güneşim? Doğmamaya yemin mi ettin? Karanlıksa mahzenim Topraktır tek tesellim… Bundan sonra geri gelmez Geçmişte ki hayallerim… Tükeniş Tükenişlerimin sonunda; Renklerini yitirmiş us’um Tadı bayatlamış hayatım Uçurumun kıyılarına kayar ayaklarım… Yakarış Durma uzaklarda Üşüyorum sensiz kaldığım her dakika… Gel gir düşlerime ısıt yine sevginin ateşiyle! Kurtar ruhumu acı yanlardan Sar toprak gibi sonsuza Ayrılma bir daha… Chitlembik 15.05.07 |