Yağmur'a Mektup
Kor alevinde aşkın yanarken hasretimsin
Sevdâm bâki ateşe ruha bereketimsin Düşse tenime yağmur uslanmaz yine gönül Duman duman tüterim edemezsin beni kül Uzak diyârlarda sen doğarken yeni güne Kirpiklerim ıslanır akar gider sürgüne Fırtınaya bakıp da boşalır hep sokaklar Yalnız ben tutulurum, aşktan kaçar korkaklar Nuh tûfanına eş ol, öyle yağ ki yağmurum Sahte sevdâlar gider, al Yunus’un olurum |