---- YOLUMU KAF DAĞINA DÜŞÜRME YÂ-RAB! -----
Rabbim kısım kısım yaratmış nâs/ı
Özünü yoluna serenler anlar. Yaratılmışların gözdesi, hası Gönül süzgecinde yoranlar anlar. “Ben, ben” diye dolaşırsa bir kişi Tez zamanda sarpa sarar her işi. Rüyalarda kalır hayali düşü Benlik zincirini kıranlar anlar. Sanma küçük dağlar senin eserin Sen misin sahibi gözdeki ferin? Kul olabilmektir senin zaferin İstikrar içinde duranlar anlar. Saltanatın, hükmün cirmin kadarken Bitecek sermayen veda ederken Çıkılır bir yola geç veya erken Sorulmaz sebebi görenler anlar. İblis de kibriyle oldu ya helâk Alçak gönüllü ol budur yol, yolak. Herkese uymalı ördüğün yelek Empati ipiyle örenler anlar. Gönlünü çelerse gururun tayı Unut Kaf Dağı’nda pembe dünyayı, Alamazsın bence bir aslan payı Enginlere meyil verenler anlar. Hak bil hakikat bil her doğru işi, Hor görme garibi döktürme yaşı Gönlü güzel kimse odur er kişi Her çiçekten demet derenler anlar Onurda zengin ol kibrin düşkünü Yunus yollu yaşa gerçek aşkını Olmayasın şöhret, mal mülk şaşkını Gönüllerde hüküm sürenler anlar. Bize mi kuruldu dünyanın çarkı Sultanlar çıkardı baştaki börkü İşte insan ile nebatın farkı Kâinat sırrına erenler anlar. Zübeyde Gökbulut (gelin ) 20.Temmuz.2009 -- Kırşehir |