NE SANA SEVDAM BİTER, NE BU YORGUN HECELER
Ey gönül sarayımın Efendisi, Ulusu!
Sana sevda büyüttüm yüreğimin dolusu İste, şahidim olsun, kurtlar, kuşlar,böcekler, Ve de geceler boyu gözlerimden akan su Gökyüzünde süzülen turnanın katarında Sevdan ile kavrulan Rabia’nın arında Seni buldum sevgili, canımda canan diye Gözüm yok dünyalığın kârında, zararında Gördüğü her zerrede seni görür gözlerim Senden gayrı sevgili ne arar, ne özlerim Olsa da sana gelen yollar taşlı, dikenli Sonunda vuslat varsa, sürünür, tökezlerim En zehirli günümü seninle bal eylerim Sende gördüm vefayı kırılmaz dal eylerim Eşiğine yüz sürdüm, iste kölen olayım Özenir, gıpta eder, Yunusça hal eylerim Dara düşsem, inlesem, hıçkırsam zaman zaman Dert boyumu aşsa da demedim, demem " Aman!" Sanma sitemim vardır, sanma isyan eylerim Hep sen oldun, yine sen, sığındığım tek liman Her gün bir adım daha geliyorum yanına Rahmetini bol eyle bu fakirin canına, Ocağına düşmüşüm çarnaçar kapındayım Beni görmezden gelmek yakışır mı şanına? Karartma yüreğimi, yine sil, yine akla Daldır Rahmet deryana, merhametinde sakla Ne kör et gözlerimi, ne yüreğimi nankör Verdiğin nimetlerin sonu gelmez saymakla Ne sana sevdam biter, ne bu yorgun heceler Günlerim senle güzel senle dolu geceler Sarılmışım sımsıkı rahmeti bol eline Beşerî sevdalarla savrulurken niceler Zübeyde GÖKBULUT(gelin) EKİM/ 2012 / Kırşehir |
yüreği gül özü sözü gül güzelliğinde olan ablam
manası ile güzelliğiyle dolu dolu bir şiir
sevdana ortak olmaya geldim
ve az biraz daha şiirin gölgesinde kalayım olur mu
daim sevgim ve saygımla selamlar saldım gül yüreğine