MEHMET AKİF’e (1873- 1936)
Biz sizlerden öğrendik,kaleme yön vermeyi
Tanıdık, hayran olduk,gelenler de görecek. Ak kâğıt üzerinde gonca güller dermeyi Yine sizden öğrendik,yeşerdi,yeşerecek. Bu necip topraklardı sevdasına yandığın Vatan,Bayrak aşkına,bandırdığın,bandığın Türk Ulusu minnetle adını anıyor bak Bin gönüle çağladın,bin gönüle daha ak “Korkma! ” Dedin,korkmadık,yürüdük doludizgin Kararan umutlara ışık oldu her sözün “Medeniyyet“ dediğin şimdi bizden de üzgün Sönmedi kıvılcımı tutuşturduğun közün Yanacak, yakılacak, dinmeyecek bu sevda Rahat uyusun artık toprağında şühedâ Değil mi ki bedende sağ olan canımız var Değil mi ki bayrakta çağlayan kanımız var Helâldir, hilâlime mavi gözlü bu sema Dibinde rahat etsin,oğul,kız,kadın,kızan Ebedi yurdu olsun,dalgalansın daima Ve dinmesin dînimin eşsiz sedası ezan Îman dolu göğüsler Hakk’a doğru çağlasın Gökyüzünde uçan kuş hasedinden ağlasın Güneş gülerek baksın,sanmasın bizi ağyar Gıpta etsin melekler,gıpta etsin her diyar Senden aldığım bu şevk,sana çeker yolumu İzinden gitmek için yürürüm gündüz gece “Çanakkale Destan’ın özlettirir ölümü Yazdığın her satırda derya yüklü her hece Başka şiir yazmasan yine delerdin arşı Bil ki başlarımızda taçtır İstiklâl Marşı Coşsun yüreklerimiz,gel de bizimle söyle Silinmesin kalplerden bu sevda sürsün böyle Koca Akif,gel bugün aramızda soluk al Dinsin yüreğimizde yetmiş beş yıllık sızı Arşa değsin başımız,gülsün gönderde hilâl Zulmü alkışlayanın yerde sürünsün yüzü Gel inleyen bülbüller aşkını sunsun güle Güller açsın her dalda,bahar gelsin her ile Ve bu cennet Vatanım görmesin elem,keder Gel bir müjde ver bize sıkıntıdan bîhaber Coşsun yüreklerimiz, bu sevda sürsün böyle Hür yaşamış Millete hakkını helâl eyle Zübeyde GÖKBULUT(gelin) 2012/Kırşehir |