Mahzun Bir Akşamdır Kadın
Güneşimi kaybettim,
Karanlıktır şehrim. Arada sırada gülümserim Ay ışığıdır yüzüme vuran. Karınca doğuran toprak Işık yansır mı dağlardan? Katır katır kervanlar düşer yola Susuzluğum Durgunluğum Şavkır mı baktığınız su da. Bir kadınlar bilir Kıvranmayı gecenin koynunda Bir de ulu ağaç Çınarın gölgesi altında. Mahzun bir akşamüstüdür kadın Şalında zaman oyalanır. Şamdanlara gebedir Kirpikleri altında bekleyenlerin. Kanadı kırık rüzgârım Seher yelinden medet umarım. Dokunmayın, İncitmeyin Güneşimi kaybettim Sırtımda ondandır dünyaca Birikmiş kederim. |
Şalında zaman oyalanır.
.....
güzel bir betimleme..tebrikler..