Babadan atadan kamış
Bir bağ idi, saray yavrusu bir ev idi
Bir mal değil bin mal idi
Bin dost değil bir dost istedim
Bin demlik değil bir demlik
Ihlamur istedim vermedi
Tahammül edilmez bilsen ne acı
Hacı idi hoca idi
Sevgiden sevinçten uzak idi
Bütün bağı gezdirdi dolaştırdı
Bahçesinden bin bir renk çiçek
Güller ortancalar var idi
Her yanı ayrı bir koku sarar
Akşam olunca güneş bir başka batar
Her yeri kızıla boyardı
Sabah akşam toprak bir başka kokar
Yaz kış bir başka bahardı
Bir ağaç gölgesinde bir hamak var idi
Evin en kuytu köşesinde
Odun fırınında mis gibi ekmek kokardı
Derken az sürdü ben fakirin saltanatı
Böyle bir zevke bir an yetiyor idi
Yalnız bir zevk için
Bir an kısa ne yazık ki
Akşam oldu perde perde
Bir hatıra zevki akacak kederde
Kal burada bu akşam
Vakit geç gitme dedi
Yerimden kaklı ağır ağır
Gidiyorum kalbim kırık
Ayaklarım bahçede bir iz bırakmadan
Yürürken pembe patikalı yoldan
Ruhumu saran bir gölge gibi
Hatırlarım o anı o zamanlardan
Gülümse işte böyle küs
Her cimriye o zamanlardan

Nermin BATGÜN