…………
Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n’emsin?
Bazan kızkardeşimsin, bazan öpöz annemsin,
Sultanımsın susunca, konuşunca kölemsin,
Eksilmeyen çilemsin,
Orada ufuk çizgim, burda yanım yöremsin,
Beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin,
Çaresizim, çaremsin.
Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n’emsin?

Yavuz Bülent Bakiler( Şaşırdım Kaldım İşte)

Gittin
Sen şimdi gittiğin yerlerde sürgünsün
Bense bıraktığın memleket sayılan yerde
Öyle anlamsız


Haykırmakla sevmenin aynı manaya geldiği
Aklıma hiç gelmezdi
Ama her an ay yürüyüşü arsızı hüzün
Ruhumda çığlıklar atıyor
Ve ne ilginçtir ki
Kabına sığmaz bir sevinç
Terk-i diyarda saçmalığa bulanıyor


Ne kaprisli bir çelişki bu
Hem dur diyor
Hem de alçak dağları sen yarattın
Yürü alabildiğince korkma
Ama olmuyor bu kadar eziyet
Meşguliyetler sınırını aştı
Ve durdurulmalı diyor içimdeki mavi akıl küfü


Bütün bu tümevarımlara rağmen
Ben hala tek anla yaşıyorum
Giderken başkalarının yüzlerine bakıp
Fakat içimde bir volkan olduğunu bilerek
Sezdirmeden
Bana bıraktığın tebessümün büyüsünde
Sensizliğe serkeş


Ben, sende deliren
Tükenmeyen hayali vuslatların adamı
Ve bir rüyada masal kahramanı
Ama sadece ayılana kadar varım
Gerisi yokluğa sürgün
Senin doludizgin cennetten çıkma varlığına inat
Ben bir görünüp bir kaybolan
Cehennem zebanisi duruşlardayım
Ve senin yok oluşun olmaktan her daim korkmaktayım…


Yavuz Süleyman OĞUZ


Tebessümünü içime alıp öylece beklemekten memnunum…