Ahh…bir çift mavi dert bu
İçimde yürüyüp tozuyla nurlandığım
Derininde kaybolduğum
Okyanuslara namzet nur gözlerin

Sabahın o toprağı ısıtan ışıklarında
Kızgınlığını çıkarıp güneşten
Güne öyle başlayan
Cehennem ateşinden kor gözlerin

Kendini kaybetmiş öğle vaktinde
Yeryüzüne saldığı sitemiyle
Çatık kaşlarla bakan
Göğe susamış sel gözlerin

İkindi yakını sessizlik ortasında
Tarumar eden beste nihanıyla
Ben elif elif diyen
Cennet bahçesinden gül gözlerin

Akşamın o dinmez serinliğinde
Yorgun ama seven ruhuyla
Aya vurup yüzüme yansıyan
Kanıma girmiş aşk gözlerin

Gecenin yaşanmamış kuytularında
Yokluğa sarılı dermansızlığıyla
Beni benden alıpta giden
Şiir yolcusu ilham gözlerin

Zamanın çaresiz kayboluşlarında
Ve bir adamın suskun haykırışlarıyla
Yakarken de güldüren
‘Dem’de kalan bir ‘ah’ gözlerin
Deli akıllandıran ilah gözlerin


Yavuz Süleyman OĞUZ

İçimde dağlar deviren güzel gözlerine…