Mektuplar – 3 .Son. – ( 42 Gün Saydım)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Elif dedim adınla başladım...
Dudağımda besmele gibi nurlusun...
Adını binlerce kez duyduğum bir yerde
Varoluşun kaygılarıyla Sensizliğe kırk iki gün saydım Ve hala beklentiler sınır tanımıyor Saatsiz mekanlarda yalnızlığa tövbedeyim Zaman çukuruna gömdüm hasretini Bitmeyen vuslat uykusundayken Ancak kasvet çığlıkları ile ayılabildim Oysa sen öylesine suçsuzdun ki Bunu kendime anlatmaya bile utandım Bir tebessüm kondurdum palyaço edama Ardı ardına iki günüm, iki ayrı çehre Anlaşılmazı üstüme yıktım Anlamaya çalışan sana da Sancılı gözyaşları bıraktım Tüm kaçışlarım sana uzanan ‘ben’lerden Sen diyebildiğim bir resim Bulamadım O yüzden özlemi boyadım iki ruha Sonra ise gülüşünü bekledim Olmayacak dualara el açıp, yalvardım Kandığım hayallerime dahil ettim sevdamı Binlerce tuvalle doldu gözlerim Ve her fırça darbesinde sana ilişik duygularım Şimdi Bir kuşun son çırpınışlarını düşünürken Sana biriken mavi serzenişlere sığınıyorum Her anı serabınla dolu şiirlerimle Tüm kadınları adınla çağırdığım, Kırk iki gün saydım Değişen ise her geçen gün artan yokluğun Bende kalan Senden çalamadığım Kilitli dudaklarında saklı bir buse gibi İki kelam Duymadığım ve hiçbir zaman duyamayacağım… Yavuz Süleyman OĞUZ |
Kutluyorum.
Seçkiyi hak etmiş.
Selam ve saygılarımla.