Köyde başlamıştı yaşam;
Doğa ile iç içe yani,
Çığın altında kalabilirdim!
Yılan sokabilirdi bir yerimi.
Derindir yamaçlar Karadeniz’de,
Oraya yuvarlanabilirdim.
Yani o denli nedenler vardı ölmem için;
Oysa bugünleri görmem gerekmiş!
İhanetlerin acısını tatmak,
Giden sevgiliye dur diyememek,
Annenin kardeşlerin dostların!
En acısı evlat ihanetini görmem gerekmiş.
Dostluklar D ile başlayıp İ ile bitesiymiş.
Yaşlar akasıymış olmadık zamanlarda!
Yağmurlar bereket için değil,
Göz yaşlarını gizlemek içinmiymiş?
Yalansız bir yer duruyormudur hala yerinde?
Acılar kalacakmıdır yine en derinde?
Mutluluk saklımıdır Dünyanın bir yerinde?
Yaşam bu denli acımasızmıdır, niye?
Tanrım zevk almıyordur kulum üzülüyor diye,
En güzel yerini saklarmıdır ihanet edilenlere?

14 eylül 2009 saat 23.11