kadın (notlarımdan)
Bir kadının ateşi deymeye görsün
Yüreğinin ucuna Hayatın bozkırını yemyeşil vaha sanırsın Kanat çırparsın ucunu göremediğin enginlere Gizeminde sarhoş olursun hayalindeki derin maviliklerin Uykuların çalınır keyifli serüvenlerin düşünde Yıldızlara yol alırsın gök kuşağından köprülerle Bir kadının ateşi deymeye görsün Yüreğin konuşur Gözlerinin içi güler onu anlatırken Unutursun tüm eski alışkanlıklarını Gel gitleri dokunmaz sana, katlanırsın nazlarına Dört mevsim yaşatır bir günde’de Sen hala bahardayım sanırsın.. Bir kadının ateşi deymeye görsün Ayazda kalmış tenine Erirsin erirsinde sığmazsın kendi bedenine Teslim olsada bazen direnmek yerine Akıl erdiremezsin zekasının rengine Aşkla beslenir yüreği,sevgi arsızı olurlar Günlerce kalabilmelisin gülünce gözlerin’de Avuçlarını yakmalı dudağının ateşi Alevi yüreğinde, dumanı tepesinde tütmeli sevdanın Bir ayrıcalıktır belkide Gerdanında’ki o küçücük ben Dokunmalı, ona can katmalısın Candan sevdiğine ağlar kadın Gözlerinden akan tuzu tatmalısın Hayatın hüzün yüzünde’dir bir yanı Sevdimi deli sever, gerçek sever Derin yaşar yüreğinde acıları Dalında çiçek gibidir kadın Yenilir gözlerine, yenilir sözlerine Arı gibi dokunup kaçmamalısın.. Sığınma sakın pembesine beyazına yalanın Kadın soğursa, kendi ateşinde yanarsın Yükseklerde uçmaksa niyetin Kanatların olmalı Yoksa kirpiğinin telinde asılı kalırsın Silmeye görsün seni yüreğinden Tek tek budar kendi dallarını’da Bir çiçek bile koklatmaz teninden... Tufan Genç |