Ölüme beş var ya da vuslata
Sen doğum yapacak masum bir annenin çığlıklarında
Hırçın denizlere inat
Dalgakıran edasında
Bense var olmayan anların telaşında


Hatırlarım
Şımarık iki çocuk gibi
Göz göze bakışırken gülüşlerimizi
Ve gözbebeklerinde asılı bıraktığım tebessümleri
Düşlerim hep bu çıkmazların ağırlığında
Boşlukta uyanmaya müptela


Sevdiğim yağmurlar toprağa düşerken
İçimdeki pencereler gidişinle ıslandı
O an yeryüzüne hasret kokusu yaydım
Kokladım sende bıraktıklarımı
Ve her iç çekişte daha bir kan revan


Yokluğa doğru pecmurde her adımda
Harabe sığınışlar
Adamakıllı bir sevda yaşayamadım
Hem de yaşatamadım
Kırdım döktüm var olan ne varsa
Ve sarıldım ruhumu gömdüğüm
Senide içinde unuttuğum o karanlığa


Maviye adadığım tüm adaklar
Bir baykuşun kasvetli sesinde
Kurudu ve tükendi
Ben, beni bende kaybettim
Seni ise içimdeki delinin ellerine teslim ettim…



Yavuz Süleyman OĞUZ